Kuşkonmaz Tarihçesi
Kuşkonmazın tarihçesi incelendiğinde M.Ö. 3000 yıllarına kadar tarihlenmiş Mısır frizi üzerinde bir adak resmi olarak betimlenmiştir. Kuşkonmaz yetiştirme kültürüne ait ilk detaylar, Romalılar’ın imparatorluklarıyla birlikte Avrupa'ya yaydığını ve Haçlı birliklerinin 1212 tarihinde Arap ülkelerinden Ren vadisine kuşkonmaz tohumlarını getirdiğine dair kanıtların olduğu belirtilmiştir. Kuşkonmaz mineral maddeler (potasyum, fosfor, kalsiyum ve magnezyum) ile B (özellikle B6; folik asit), C vitaminleri bakımından insan sağlığı için yararlıdır. Ayrıca, flavonoidler ve saponinler dahil biyoaktif bileşenler açısından da oldukça zengin içeriklidir.
Kuşkonmazın İngilizce isim kökeni Latince sparagus kelimesinden gelmektedir. Latince isminde Yunanca’dan geldiği tahmin edilmektedir; ancak Yunanca’yada etimolojik farklılığından dolayı başka bir dilden geldiği rivayet edilir. Türkçeye yabani formunun dikenli olması ve kuşların üzerine konamamasından dolayı kuş-konmaz olarak geçmiştir.
Kuşkonmaz benzersiz aroması, tıbbi kullanımı ve afrodizyak etkileri sebebiyle MÖ 3000’den beri Mezopotomya ve çevresindeki kültürler tarafından sevilerek yetiştirilmiş ve kullanılmıştır. Roma İmparatorluğu döneminde Anadolu’dan (Yakındoğu) bölgesinden Avrupa’nın çeşitli bölgelerine götürülmüştür ve yetiştirilmeye başlanmıştır. Antik Yunan’da ve takip eden Roma İmparatorluğu döneminde mevsiminde taze tüketilen yemeği yapılmış ve kış kullanımı için kurutulmuştur. İmparator Augustus “Kuşkonmaz pişirmekten daha hızlı” ifadesini sıkça söyleyerek birlikleri çabucak harekete geçirme metaforunu kullanmıştır.
Kuşkonmazın kayda geçerek bugüne kadar gelen ilk tarifi Apicius’un yemek tarifleri kitabında rastlanmaktadır (MS 1. Yy). Bununla beraber tıbbi kullanımını içeren en eski kayıtlara yine Roma imparatorluğu döneminde çok rağbet ve saygı gören Galen isimli doktorun yararlı tıbbi bitkiler külliyatında rastlanmaktadır. Roma imparatorluğunun çöküşüyle beraber kuşkonmaz tıbbi önemini yitirmiştir. Kuşkonmazın ne kadar lezzetli ve tıbbi olarak mucizevi bir bitki olduğu Avrupa kültürleri tarafından uzun süre fark edilmemiştir. Fransız manastırlarında Ortaçağ’da döneminde yetiştirilmesine rağmen; yaygın kullanıma Avrupa bölgesinde yaşayan kültürler tarafından 16. Yy sonlarına kadar keşfedilmemiştir.
